De eendagsvlieg...

Als een wervelwind schoot hij uit de startblokken. Haar prachtige donkere ogen waren alleen op hém gericht. Ze zag zijn jonge gespierde benen hun werk doen. Benen, die steeds harder leken te gaan, totdat hij het gevoel kreeg dat ze onder zijn bovenlichaam vandaan zouden lopen en daardoor nóg eerder de finish zouden bereiken dan hijzelf.

Boven zijn blauwe gymbroekje fladderde het dunne witte T-shirt om het tengere jongenslijf. Zijn lange blonde haren wapperden in hetzelfde tempo mee. Aan de denkbeeldige zijlijn moedigden zijn klasgenoten hem aan. Het bleek niet nodig, want hij deed wat er van hem verwacht werd. Die dag schitterde hij als een eendagsvlieg in de zomerzon. Toen nog wel. Nu niet meer. Nú heeft hij reuma.

In week 32 deed ik voor de tweede keer mee met een schrijfopdracht op de website van 120W. De opdracht luidde dit keer: 'Schrijf een verhaal in precies 120 woorden dat (in titel of tekst) het woord "wervelwind" bevat.'