De appel...

'Lust jij ook een appel?', vraagt Lisa, terwijl ze plaatsneemt op de bijrijdersstoel. 'Nee, dankjewel', grapt Patrick, 'daarmee is destijds immers alle ellende begonnen.' 'Dan niet', zegt Lisa, waarop ze haar prachtige witte tanden in de glanzende appel zet.

Kleine Niels, van amper drie jaar oud, ziet vanuit zijn kinderzitje het schouwspel lijdzaam aan. Zo nu en dan brabbelt hij 'mama' of 'dada'. Veel groter is zijn woordenschat nog niet.

Als de kerkklok even later twaalf uur slaat, houdt Lisa het overblijfsel van de appel, tussen duim en wijsvinger, aan zijn steeltje omhoog. 'Klokhuis', zegt Niels vanaf de achterbank. Verbijsterd kijken Patrick en Lisa elkaar aan. Wat ze echter niet zien, is dat Niels achter hen naar de kerktoren wijst.