De verjaardag...

Tijdens mijn dagelijkse ochtendwandeling werd mijn aandacht gisteren getrokken door een zacht gesnik. Vertwijfeld keek ik om me heen, maar ik zag niemand. Schouderophalend liep ik door, maar op de terugweg hoorde ik wederom gejammer. Slechts een kolossale boom trok mijn aandacht. Aan de gemoedstoestand van de gigant was duidelijk af te leiden dat het hier een treurwilg betrof.

Om mezelf zo onopvallend mogelijk door hem te laten informeren waaróm hij huilde, begaf ik me schichtig naar zijn boomstam. Ik bevond me immers in een enigszins gênante positie.

De boom vertelde me dat hij onlangs honderd jaar was geworden, maar dat nog niemand hem had gefeliciteerd. Het bordje onder hem bevestigde zijn trieste verhaal; 'Gele treurwilg, Salix sepulcralis Tristis, 1920'.