Witheren...

Op een dag kom ik met mijn witte herdershond bij de Abdij van Berne een zogenaamde 'witheer' tegen. 'Wat een mooie hond', zegt de norbertijn, 'wat is er dat voor eentje?' 'Dit is "een echte witheer"', antwoord ik enthousiast. Het floept eruit voordat ik het in de gaten heb.

'Een mooi beestje hoor', gaat de kanunnik onverstoorbaar verder. 'Is het een poolvos?' 'Nee', antwoord ik gelaten, 'het is een witte herder.' Aan de vertwijfelde blik van de man, die zichzelf hoogstwaarschijnlijk óók als een soort van 'witte herder' beschouwt, merk ik dat mijn toelichting het voor hem niet bepaald duidelijker maakt.

'Echt een mooi beestje', mompelt hij nog eens, waarna hij zich weer gewillig laat opslokken door de hongerige abdij.