Thee...

samen drinken we

uit één kopje zwarte thee –

mijn schaduw en ik

Over deze senryu

In een klassieke haiku blijft de schrijver op de achtergrond. In de tekst vindt geen verwijzing plaats naar 'ik' of een afgeleide vorm daarvan. De haiku is serieus van aard en heeft de schoonheid van de natuur als onderwerp.

De senryu daarentegen is luchtiger van aard en is meer gericht op de onvolkomenheid van de mens. Hij kan komisch zijn en soms zelfs spottend. De senryu geeft de dichter wat meer ruimte, wat zich onder meer uit in de aanwezigheid van 'ik'.

Als je deze senryu leest, kun je tot de conclusie komen dat er uit hetzelfde kopje thee wordt gedronken. De schaduw is immers die van het kopje waaruit het 'ik-personage' drinkt. Dat het zwarte thee is, blijkt onder meer uit de kleur van de schaduw.

Je zou ook kunnen concluderen dat het 'ik-personage' alleen is en zich mogelijk eenzaam voelt. De triestheid van deze omstandigheid heb ik tot uitdrukking willen brengen door middel van mijn woordkeuze. 'Zwarte' en 'schaduw' worden immers vaak geassocieerd met rouw en verdriet.

Ron de Haas