Het korianderplantje... (haibun)

Een poosje geleden kreeg mijn vrouw van haar zus een plantje cadeau. Het was een korianderplantje, dat ze zelf had ingezaaid en opgekweekt.

 

Het geurige plantje kreeg van ons een mooi plekje voor het raam, omdat het simpelweg nog te koud was om het al zo vroeg in het voorjaar buiten neer te zetten.

 

Sinds enige tijd behoort het tot één van mijn belangrijkste dagelijkse taken om het plantje liefdevol naar buiten te dragen, waar het overdag op een plekje aan de schutting kan opbloeien in de lentezon. Tegen het vallen van de avond bewandelt het samen met mij weer de tegenovergestelde richting.

 

Vanochtend kreeg ik uit onverwachte hoek ‘assistentie’ bij het bijzondere transport. Een lieveheersbeestje had zich ongemerkt in het plantje verschanst, waardoor het de reis naar de schutting zou meemaken.

 

Nadat ik het korianderplantje met zijn gast bij hun plekje aan de schutting had afgeleverd, kon ik het natuurlijk niet nalaten om het frisse groen en het daarmee prachtig contrasterende rood vast te leggen op de gevoelige plaat. En uiteraard hoort daar óók een haiku bij:

 

 

nauwelijks hoorbaar –

een gestippeld kevertje

op koriander