Freesia's... (haibun)

Een van de oudste herinneringen die ik heb, is dat er altijd wel een vaasje met bloemen op tafel stond als ik jarig was. Freesia's. Van die gele die zo lekker zoet ruiken. De bloemist stak er dan meestal zo'n takje asparagus bij, zodat het wat meer op een boeketje leek.

Ook in de jaren die volgden, zorgde mijn moeder ervoor dat mijn verjaardagsboeketje altijd klaar stond. Nooit sloeg ze een verjaardag over. Totdat ze enkele jaren geleden onverwachts kwam te overlijden. Zonder dat ik daar verder over had nadacht, realiseerde ik me dat vanaf die dag alles anders zou zijn.

Ik was dan ook aangenaam verrast, toen er op mijn eerstvolgende verjaardag na haar dood een bosje gele freesia's in de huiskamer stond. Zónder iets tegen mij te zeggen hadden mijn vrouw en kinderen de aloude traditie van mijn moeder voortgezet.

Ook vandaag, enkele dagen na mijn tweeënzestigste verjaardag, verspreidt de zoete geur van mijn verjaardagsbloemetjes zich weer door onze woonkamer.