Haibun...

Het loopt tegen middernacht. Vragend kijkt de hond mij aan. Onze laatste wandeling blijkt onvermijdelijk. Nog wat restjes storm spoeden zich ijlings door de straten. Alsof ze bang zijn verantwoordelijk te worden gehouden voor de schade die door hen is aangericht.

Buiten voelt het anders dan anders. Bomen gaan gebukt onder het natuurgeweld en overal liggen dingen die er normaal niet liggen. In het schijnsel van de maan drijven wolken weg, opgejaagd door de wind. Alles lijkt te bewegen. Bíjna alles.

onbewogen

in de storm

de maan